Vaste bezoekers van petrol over hun meest memorabele feestherinneringen

Door Covid zijn clubs nog altijd gesloten. Dat we niet kunnen feesten is één ding, maar onze legendarische Belgische clubs missen wordt stilaan ondraaglijk. De VICE-reeks 'NIGHTS TO REMEMBER' herinnert ons aan alle goede (en ietwat vage) momenten.

Heel, heel lang geleden was de vzw achter Petrol, 5 voor 12, een reizend concept zonder vaste locatie. Tot zaakvoerders Eric Smout en Philip Liser bij een voormalig afvalverwerkingsbedrijf terechtkwamen: ze waren al een tijdje op zoek naar een pand om stevige feestjes te organiseren en dit bleek daar de ideale locatie voor te zijn. In 2004 openden club Petrol voor het eerst haar deuren. Eric en Philip kozen ervoor om de ietwat lugubere en industriële stijl van het pand te bewaren, waardoor je al vanaf de parking in de sfeer terechtkwam. Live optredens, keiharde drum & bass of reggae: in Petrol knalde er vanalles door de speakers.

Tijdens de hoogdagen van Petrol kreeg je vaak amper een pint besteld. Dat was vooral te wijten aan de eigenheid van deze plek. Je kon hier in de vooravond een rock concert bijwonen en niet veel later staan dansen op (toen nog) onbekende dj’s. De nietszeggende namen van toen, zijn intussen veel groter geworden: Monica Electronica, Daan, Felix da Housecat, Fredo & Thang en Romy van The XX - noem maar op.

VICE vroeg vaste klanten en personeel naar hun mooiste herinneringen aan deze eigenwijze club. 

“Toen ik 20 was, werkte ik elk weekend achter de bar van club Petrol. Als ik tijdens het weekend ‘s avonds niet moest werken, ging ik er gewoon naartoe als klant. Wat Petrol deed en durfde qua organisatie heeft geen enkele club hen nog nagedaan. Best jammer voor de jongeren die nu uitgaan, want tijdens die eerste jaren van Petrol werden we echt verwend. De beste artiesten stonden gewoon live voor onze neus op te treden: Mos Def, Madlib, Barrington Levy, Beres Hammond, Miss Kittin en the Hacker... Ik weet niet hoe de organisatoren het telkens opnieuw voor elkaar kregen. Wat voor muziekgenre er ook geprogrammeerd stond, de keet stond altijd in de fik. De concerten begonnen wel nooit op tijd, maar het feestje achteraf maakte dat allemaal weer goed.

Mijn beste herinnering aan Petrol is het optreden van Eek-A-Mousse. Petrol zat stampvol, maar gelukkig is Eek-A-Mousse een boom van een gast. Je kon dus zelfs van helemaal achteraan nog genoeg van het optreden meepikken. Toen ik binnenkwam zei mijn beste vriend: ‘Ik moet zelfs niks blowen, ik word gewoon high van de absurde hoeveelheid wietdamp die hier hangt!’ 

“Ik ben ooit begonnen als communicatiemedewerker bij de vzw 5 voor 12. We werkten samen met een klein team waardoor ik soms ook shiften achter de bar deed of artiesten ging ophalen aan de luchthaven. Als ik die artiesten naar Petrol bracht en de parking van het industrieterrein opreed, was het altijd cool om hun reactie te zien. Sommigen waren direct fan en zeiden: ‘Oh yeah this is underground, I like this place.’ Aan de reactie van de artiest kon je al snel zien wat voor vlees je in de kuip had.

Wat ik echt de max vind, is dat Paul Kalkbrenner ooit is komen optreden. Dat concert werd gecombineerd met de avant-premiere van ‘Berlin Calling’, een film waarin hij de hoofdrol speelt. We hebben toen geregeld dat onze feestgangers met hun ticket eerst naar die film konden gaan kijken in een cinema in ‘t stad. Nadien konden ze Paul Kalkbrenner live zien draaien in Petrol, dat was echt zot. Als ik daar nu op terugkijk, vind ik het wel straf dat we zo’n optreden en zo’n deal voor elkaar gekregen hebben. 

Ik herinner me ook een aantal reggae-artiesten die al een paar keer in ‘t zak waren gezet en daarom voor hun optreden betaald wilden worden. Philip -de programmator- moest toen een zak met duizenden euro’s naar hun hotelkamer brengen. 

Een van mijn favoriete avonden in Petrol blijft het optreden van The XX. Nu een complete hype, maar toen kwam er maar 150 man opdagen. Een paar jaar later werd het Nieuwjaarsfeest georganiseerd in Petrol, waar ik zelf ook stond te draaien. Die avond kwam ik Romy van The XX tegen, blijkbaar had ze vrienden gemaakt in Antwerpen en vond ze Petrol een megacoole keet. Ze was daar dus gewoon om te feesten.” 

“Ik was geluidstechnieker en leerde Petrol kennen door collega’s in de rock-& pop scene. Tijdens de hoogdagen van Petrol begon ik om één uur ‘s middags te werken en ging ik door tot elf uur ‘s morgens. Daarna sliep ik twee à drie uur en kwam ik weer terug. Een dj-avond werd vaak voorafgegaan door live optredens, overdag moesten er dus de nodige soundchecks gebeuren. Als de programmator, Philip, goesting had om door te doen, konden die feestjes gemakkelijk uitlopen tot een uur of tien uur ‘s morgens. Hij kon als geen ander dj’s scoren en hechtte veel waarde aan de juiste sfeer in de club. Vaak zag je dat artiesten die in Petrol voor het eerst een podium kregen, een jaar later op Pukkelpop mochten optreden. 

Wat mij altijd is bijgebleven, zijn de avonden waarop de zaal propvol zat. In Petrol mochten er 1000 feestgangers naar binnen, maar dat aantal liep vaak op tot 2000. Het plafond was dan volledig bedekt met een condens van zweet waarvan er af en toe een druppel in je pint belandde. Als je naar boven keek, zag je de champignons aan het plafond groeien. Petrol was echte rock & roll.

Mijn beste herinnering aan Petrol was de avond waarop de zoon van Sting met zijn rockband Fiction Plane kwam optreden. Hij speelt bas en zingt zoals zijn vader. Ze waren op tour maar hadden geen geluidsman bij, daarom mocht ik die avond met hen samenwerken en het geluid regelen. De dag erop speelden ze als voorprogramma van Sting in het Sportpaleis. Zoiets kan je alleen maar in Petrol meemaken.”

“Als mijn vrienden en ik het over Petrol hebben, denken we altijd terug aan één bepaalde avond. Een van mijn vrienden, Tom, heeft vaak last van dichte hangende ogen. Daardoor ziet hij er altijd stoned uit en wordt hij vaak geweigerd aan de ingang van een club, maar in Petrol was dat gelukkig nooit een probleem. Omdat Tom er die avond heel veel last van had,

besloten een andere vriend en ik om hem een beetje te pesten. We gaven hem een flesje Minavis (druppels tegen rode ogen) en lieten hem het goedje in zijn beste oog druppelen. Daarna namen we het af. Tom heeft de hele avond rondgelopen met één oog volledig opengesperd en het ander volledig dicht. Het zag er hilarisch uit, iedereen dacht dat hij helemaal van ‘t padje was of een serieus pak rammel had gekregen.”

“Ik herinner me nog de avond waarop we Humo’s Rock Rally organiseerden. Na de wedstrijd stond er een drum & bass dj gepland, wat echt voor een clash zorgde. Eerst was de zaal gevuld met pure rockers en vanaf elf uur ‘s avonds liep het daar vol met jongeren die rugzakjes droegen en net van een voordrink kwamen. Nadat de finalist werd bekendgemaakt, begon die dj onmiddellijk zware drum & bass te draaien. Op een half uur tijd is het publiek compleet omgewisseld. 

Op de avond waarop postpunk-band Killing Joke optrad, moet ik nog altijd lachen. Het is een Engelse groep met cultstatus binnen het rockgenre. Ze vertrokken op tour en hun eerste optreden stond gepland in Petrol. Normaalgezien houden artiesten die de komende weken nog veel moeten optreden het vrij beschaafd, maar zij waren tijdens de soundcheck al stevig aan het zuipen. Rond etenstijd, nog voor het optreden, waren ze ladderzat. Aan de achterkant van de backstage was een deur die op het podium uitkwam. Op het moment waarop ze moesten optreden, had de band ruzie gekregen waardoor de frontman niet meer wilde spelen. De zaal stond bomvol en de rest van de band stond al klaar op het podium. Samen met een paar collega’s heb ik die zanger toen gezocht en op het podium gesleurd. Die deur naar de backstage moesten we met z’n allen blokkeren zodat hij niet meer van het podium af kon.”

Volg VICE België ook op Instagram.