Dit is de vrouw achter de decadente eetscènes in ‘The Favourite’

“Ik heb tijdens de opnames niks anders gedaan dan eten. Dat was geweldig,” zei Olivia Colman met een grote glimlach op haar gezicht, toen ze eerder deze maand haar award voor beste actrice in ontvangst nam tijdens de Golden Globes. Ze kreeg de felbegeerde prijs voor haar rol als Queen Anne in The Favourite, het nieuwe kostuumdrama van regisseur Yorgos Lanthimos. Eten speelt in deze film een grote rol. Voor de door jicht geteisterde koningin is het zowel een decadent genot als de oorzaak van haar ziekte, terwijl het voor Sarah Churchill (Rachel Weisz) en Abigail Masham (Emma Stone) een essentieel element is in hun wraakgierige strijd om macht en genegenheid.

Katharine Tidy was verantwoordelijk voor het prachtige eten dat in de film naar binnen wordt gewerkt. Ze bereidde de gerechten voor meer dan 100 films en series (waaronder Killing Eve, A Very English Scandal, The Crown en Darkest Hour) en zorgde er ook in The Favourite voor dat je je even in de koninklijke sferen van de achttiende eeuw waant. Terwijl ze op de set van Last Christmas (een nieuwe romcom met Henry Golding en Emilia Clarke) een kersdiner voorbereidt, belden we met haar over het maken van de taarten, koekjes, meringuetorens en gebakjes voor het mierzoete hof van Queen Anne.

MUNCHIES: Hoi Katharine. Moest Olivia Colman echt zoveel eten tijdens de opnames?
Katharine Tidy: Het was wel de bedoeling dat ze veel zou eten. In haar appartement stonden altijd wel koekjes en andere zoetigheden uitgestald, en Abigail overlaadt haar met snoep en warme chocolademelk om de koningin aan haar kant te krijgen. Dat was onderdeel van de rivaliteit met Sarah. Zij zegt: “Dat kun je niet eten, anders krijg je jicht.”

Wat voor snoepgoed heb je allemaal voor het hof van de koningin gemaakt?
Er waren veel taarten, koekjes, marsepein en gekonfijte vruchten, zoals sukade, wortel en pastinaak. Veel ervan moest tijdens de opnames nog eetbaar zijn, maar een van de meringuepiramides stond er enkel voor de sier en was piepschuim.

En de taart, was die wel helemaal eetbaar?
Als een taart niet echt hoeft te zijn, versier ik simpelweg wat piepschuim met glazuur. Maar deze taart moest wel eetbaar zijn. Uiteindelijk koos ik voor een barokachtige stijl, met vormen zoals je die ook op het servies van Wedgwood ziet. In de achttiende eeuw zou er echter wel een stuk minder glazuur op hebben gezeten.

Zou de taart in die tijd ook blauw zijn geweest?
Ik probeerde alle gerechten er historisch correct uit te laten zien, maar wel met een moderne twist. Soms maakte ik dingen bijvoorbeeld wat groter en kleurrijker om het extravaganter te maken. Omdat alle kostuums zwart-wit zijn, kozen we ervoor om het eten juist veel kleur te geven. Vandaar de blauwe taart, de roze meringues en de roze wafels. De wafels zouden van zuurbessen gemaakt moeten worden, maar ik gebruikte vanille, kaneel en kleurstof. Sommige taarten waren wat aan de moderne kant (zoals die van Peggy Porschen) maar het zag er allemaal wel prachtig uit. Normaal gesproken zou ik er wat van zeggen als dingen niet historisch correct waren, maar hier kon het niet gek genoeg zijn.

Zorgde het glazuur op de taart ervoor dat het niet begon te rotten tijdens de opnames?
Ja. Als niemand ervan eet, maakt het niet uit dat het vanbinnen een beetje beschimmeld is. In totaal waren er iets van acht taarten, omdat er altijd eentje in de buurt van Anne moest zijn. Als ze er een stukje van at, bleef de rest van de taart ergens in de hoek van de set staan. Dat begon na een tijdje wel te stinken.

Queen Anne bleef net zolang taart eten tot ze begon te kotsen. Was het ook jouw taak om het braaksel te maken?
Nee, dat deed de rekwisietenafdeling. Ze gebruikten verschillende schalen met gemengd glazuur en botercrème om een prutje te maken dat Olivia Colman vervolgens moest uitspugen. Arme vrouw, dat is echt verschrikkelijk om te doen.

In hoeverre staat suiker in deze film voor het hebben van status?
Enorm. In de achttiende eeuw was suiker alleen beschikbaar voor de allerrijksten. De middenklasse kon zich in het Georgische tijdperk geen suiker veroorloven. Toen het Victoriaanse tijdperk aanbrak, begon de massaproductie van suiker, maar zelfs in de tijd van Tudor en Stuart moest je rijk zijn om het te kunnen kopen. Tijdens het hippe etentje van Abigail konden we veel marsepein gebruik, omdat ze eindelijk geld verdient en weet hoe het is om rijk te zijn. Iedereen op het feest is bovendien dronken tegen de tijd dat ze aan het dessert beginnen.

In de scène met de eendenrace ligt er een volledig hert op een schaal. Waarom kozen jullie hier voor vlees in plaats van zoetigheden?
Er wordt op eenden gegokt en Sarah is een van de weinige vrouwen in het gezelschap. Om de masculiene sfeer te benadrukken, hebben we dus een toren van rode biet, geroosterde uien en vlees gemaakt.

Was het een echt hert?
Op varkens na, haal je bij alle dieren die je aan het spit gaart het hoofd eraf. In principe zou het dus van alles kunnen zijn. Daarnaast komt het hertenvlees dat je bij de slager haalt vaak van muntjakherten, en die zijn niet zo groot. Daarom gebruikten we een lam, waar we de schedel en het gewei van een hert aan hebben bevestigd. Bovendien is het veel goedkoper om vlees te gebruiken dan om een model te laten maken, wat honderden euro’s kost en niet aangesneden kan worden. De schaal waarop het nephert werd geserveerd was trouwens dezelfde als in Macbeth [de film uit 2015 met Michael Fassbender en Marion Cotillard in de hoofdrol].

Op een bepaald moment in de film doet Sarah een poging om Harley (Nicholas Hoult) de mond te snoeren met een ‘venison puff.’ Wat is dat eigenlijk?
Ze hadden toen nog geen canapés, dus moesten we iets anders vinden wat erop zou lijken. Zo kwamen we bij de venison puff, een vierkant pasteitje gevuld met vlees en zuurkool.

Er komt nog meer vlees in The Favourite voorbij, bijvoorbeeld wanneer Abigail lappen vlees op de jichtige benen van Queen Anne moet leggen. Waren die ook echt?
Ja, dat was rundvlees. Zijsteak om precies te zijn. We maakten eerst nog grapjes dat ze er niet te veel van mocht gebruiken, omdat het budget voor de film niet enorm was. Maar elke keer als ik het met de decorontwerpers over eten had, besloten we om meer te gebruiken dan het plan was.

Er staat nergens konijn op het menu. Was dat een bewuste keuze?
Queen Anne zou nooit konijn eten. Maar ik heb wel een worteltaart gemaakt met rauwkost en eetbare bloemen, die ze aan de konijnen kon voeren.

Hoe was het om aan deze film te mogen werken?
Ik heb aan veel films gewerkt en dat is lang niet altijd even makkelijk, maar het was echt fantastisch om hieraan deel te mogen nemen.

Je hebt ook meegewerkt aan Bohemian Rhapsody . Was dat even leuk om te doen?
Dat verhaal speelt zich in een heel andere periode af. We hebben daar bijvoorbeeld curries gemaakt voor de verjaardagsscène bij Freddie Mercury thuis, maar ook allerlei hapjes voor het uitbundige feest dat hij gaf. Daar liepen allemaal drag queens en mensen gekleed in krijgerjurken rond. Dat was super raar – een beetje zoals het bal in The Favourite. Er kwamen zelfs dwergen met schalen vol cocaïne voorbij. Dat zegt volgens mij wel genoeg.

Inderdaad. Bedankt, Katharine!

Dit artikel verscheen eerder op MUNCHIES UK

Volg MUNCHIES op Facebook, Instagram en Flipboard.