Raves en samenhorigheid: maak kennis met Belgisch collectief CHANOIRS

In onze nieuwe reeks ‘Carte Blanche’ geven we Belgische collectieven de ruimte om één of meerdere van hun creaties te presenteren, ongeacht het medium.

Zelf noemen ze zich “een bende liefdevolle klootzakken”. In plaats van een abstracte uitleg over hun werk, vroegen we hen iets voor ons te creëren en daar wat over te vertellen. Geïnspireerd als ze waren, voorzagen ze ons van een mix van Lux18, de muzikant van het team, en een video van Rage die je nog meer zal doen verlangen naar de heropening van de clubs in ons land.

VICE: Hey Thomas. Wat maakt CHANOIRS zo speciaal?
Thomas: “Dat is ongetwijfeld het aantal kunstenaars in ons netwerk: We zijn met meer dan honderd. We hebben dus een heel brede waaier aan kunstvormen in ons midden, bestaande uit gekken en toekomstige gekken.

Hoe zou je jullie collectief omschrijven?
Eigenlijk gaat het bij ons vooral om kleinere groepjes die zich organisch vormen binnen dat grotere collectief. Mensen komen samen voor bepaalde projecten, of omdat ze bepaalde affiniteiten of motivatie met elkaar delen. Maar ook binnen die kleinere collectieven draait het vooral om waarden als liefde, poëzie en samenhorigheid.

Binnen het collectief ben je met vanalles bezig, en je schildert natuurlijk. Hoe ben je daarin verzeild geraakt?
Van kinds af aan – zo rond mijn vierde – scholden mijn ouders me regelmatig uit wanneer ik weer voor de zoveelste keer de muren van ons appartement aan het bekladden was. Ik herinner me dat ik daarom potloden, verf en markeerstiften in of onder allerlei laatjes, stoelen en tafels begon te verstoppen, zodat mijn ouders ze niet konden vinden. Dat is mijn eerste herinnering aan schilderen, voor zover ik het me kan herinneren.

VICE: Hey Malika. Wat maakt jullie collectief zo speciaal?
Malika: Bij CHANOIRS is er altijd een sterke samenhang tussen ons leven en onze projecten. De grens tussen de twee is vrij fragiel, omdat we nauw betrokken zijn bij onze projecten en sterk handelen op ons gevoel. Ik denk dat de projecten dat ook uitstralen. CHANOIRS is een geweldig platform waarmee we ons volledig kunnen laten gaan. We spreken namens de hele crew, en zijn daarbij niet bang voor een uitdaging. Iedereen kan zich bij ons aansluiten De enige voorwaarde? Je moet een beetje gestoord zijn.

Hoe zou je jullie collectief omschrijven?
Het draait allemaal om samenwerken met je vrienden, en sinds ik daarmee ben begonnen, zou ik niet meer zonder kunnen. Het is bizar om te beseffen hoe geweldig en groots een idee kan worden wanneer je de hoofden bij elkaar steekt. CHANOIRSheeft ook iets spannends: ons projecten kunnen al snel behoorlijk groot worden. Ik denk dat het vinden van je eigen plek binnen het collectief hand in hand gaat met het ontdekking van je “eigenheid”, en welke individuele bijdragen jij kan leveren aan de groep.

Je houdt je vooral bezig met textiel en mode. Hoe is dat begonnen?
Ik heb me altijd al bezig gehouden met kunst, maar op een bepaald moment leerde ik iemand kennen die me tot een groter inzicht bracht. Door die persoon ben ik ook op een andere manier gaan schilderen: met twee mensen, op grotere formaten, maar ook veel uitbundiger, zonder toegevingen, zonder remmen.

Mijn passie voor mode was er al langer. Naaien is iets dat regelmatig terugkwam in mijn werk. Hoewel mode en schilderen twee totaal verschillende dingen zijn, lukte het me om ze toch op een bepaalde manier met elkaar te combineren. Op een behoorlijk agressieve manier dan wel, want ik werk zonder regels. In vijf jaar tijd hebben Thomas en ik al meer dan 100 t-shirts gezeefdrukt voor onze vrienden. In die tijd speelden inkomsten nog geen rol, omdat al het materiaal gestolen of gratis gekregen was.

VICE: Hee Antoine. Wat maakt jullie collectief zo speciaal?
Antoine: Ik zou zeggen dat het vooral al de verschillende persoonlijkheden die samenkomen die het zo bijzonder maken. We hebben allemaal een andere achtergrond, maar worden tegelijkertijd gedreven door dezelfde creatieve energie. We werken met verschillende kunstvormen, eender of we daar nu gekwalificeerd voor zijn of niet. We hebben het geluk dat we worden gesteund door een grote groep mensen die zich in die vibe herkennen en dat ook samen met ons uitstralen en overdragen op onze feestjes.

Hoe zou je jullie collectief omschrijven?
We komen samen en werken samen aan een gemeenschappelijk doel, gedreven door dezelfde wensen en behoeften. Als je jong bent en er alleen voor staat, kan de maatschappij al snel een ontmoedigend effect hebben op je ideeën. Maar als je samenwerkt met anderen, besef je dat jouw stem plots een stuk groter is, en ook grotere sporen achterlaat. Wanneer je een collectief vormt met andere inspirerende en geïnspireerde mensen, zal er geen grens meer in je weg staan. Je schuift je individualisme opzij, om met een nieuwe gevoel van eenheid af te gaan op dat gemeenschappelijke doel.

Hoe ben jij eigenlijk in de fotografie terechtgekomen?
Ik kwam voor het eerst in aanraking met fotografie toen ik voor kerstmis een cameraatje kreeg om foto’s op mijn Skyblog [het Franstalige equivalent van Netlog, red.] te kunnen zetten. Ik begon met fotografie te experimenteren en toen ik de kans kreeg, schreef me in bij de kunstacademie. Sindsdien is mijn camera altijd aan mijn zijde gebleven en ondertussen verdien ik er ook mijn brood mee. Daarnaast houd ik mij ook heel graag bezig met muziek.

Ons collectief bestaat uit echte ravers. Toen we uitgekeken raakten op wat Brussel zoal te bieden heeft op vlak van nightlife, begonnen we onze eigen feestjes te organiseren. In het begin deden we dat puur voor onszelf, zodat we gewoon een plek hadden waar we samen wat stoom konden afblazen. Na een tijdje werden die feestjes dan steeds groter, en dat bracht ook een hoop nieuwe mogelijkheden met zich mee. Toch proberen we het commerciële aspect zoveel mogelijk op afstand te houden. We werken allemaal op vrijwillige basis en het geld dat we op zo’n avond verdienen, wordt volledig geherinvesteerd in materialen voor het collectief.

VICE: Hey Lucas. Wat maakt CHANOIRS zo speciaal?
Lucas: Ik denk dat dat onze bijzonder sterke en unieke onderlinge band is. Dat voel je ook aan de energie en intensiteit van de events die we organiseren.

Hoe zou je jullie collectief omschrijven?
Ik denk dat je daarvoor het best kan kijken naar welke richting onze avonden zijn ingeslagen: we komen samen, zijn vrij, zonder oordeel of gedoe, en zonder ons druk te maken om onze onderlinge verschillen. Ik denk dat dat ons het best omschrijft: mensen kunnen bij ons volledig zijn zoals ze willen zijn. Ons publiek is super belangrijk voor ons, en hun welzijn staat bij ons voorop. Daarom kunnen we het ook zo goed vinden met C12: de manier waarop zij opkomen voor feesten in alle vrijheid, sluit volledig aan op onze visie.

Jij houdt je voornamelijk bezig met muziek. Hoe heeft zich dat bij jou ontwikkeld?
Ik was al op vroege leeftijd veel bezig met muziek, toen ik een jaar of zes was. Daarna speelde ik meerdere instrumenten en zat ik in een aantal rockbands: ik was die typische tiener.

Vooral van mijn vriend en mentor Lionel Fenandez heb ik heel veel geleerd. Hij is de gitarist van de band Sister Iodine en pionier van de noise in Frankrijk. Ik heb pas veel later de switch gemaakt naar elektronische muziek. Ik luisterde vooral naar bands als Extrawelt. Die muziekwereld fascineerde me enorm en bracht me waar ik nu ben. Ook Techno Thriller speelde daar een grote rol in. Die jaren 90 rave cultuur blijft ook doorschemert in de muziek die ik maak, gaande van acid tot industrial.

VICE: Hey Rage. Wat maakt jullie collectief zo speciaal?
Rage: CHANOIRSheeft een collectieve energie die een geweldig positieve druk weet uit te oefenen. Een netwerk van multidisciplinaire kunstenaars die samen evolueren, reizen en vooruitgang boeken via allerlei mogelijke kunstvormen. Er zijn geen grenzen, we vinden onze weg in elk veld. Het gaat ook om een zekere vrijheid van denken, zonder regels of stereotypen. Het maakt niet uit wie je bent. Zolang je intenties goed en oprecht zijn, kan je deel uitmaken van deze groep, en valt er van alles te leren.

Hoe zou je jullie collectief omschrijven?
We zouden allemaal voor onszelf kunnen werken en alles alleen kunnen uitzoeken, maar solidariteit en liefde hebben een onvoorstelbaar grote kracht. In deze moeilijke tijd hebben we gezien dat individualisme geen goede manier van denken is. We leren veel doordat we aandacht voor elkaar hebben en doordat we elkaars standpunten delen en samenbrengen. We verruimen daarmee onze geest. Samen zijn we sterker en hebben we een grotere impact. Wanneer er een boodschap is die doorgegeven moet worden, zal het luider klinken wanneer je dat met een heel team doet!

Binnen CHANOIRS doe je verschillende dingen, maar je houdt je vooral bezig met film en tekenen. Hoe is dat zo gekomen?
Mijn vader behoort tot de laatste generatie striptekenaars die nog met de hand werkten. Ik ben daarmee opgegroeid. De realistische wijze waarop Hayao Miyazaki de natuur tekent vind ik zeer inspirerend.

Ik heb altijd al getekend, en toen ik ouder werd ging ik naar de kunstacademie. Maar ik besefte daar al snel dat dat niets voor mij was. Het lukte me eigenlijk nooit om een leven als kunstenaar te leiden voordat dat ik CHANOIRS tegen kwam. Toen ik zag hoe Mia (Thomas) en O.baybay (Malika) werkten, voelde ik me meteen thuis. Zij hebben mij doen kennis maken met de vrijheid van kunst.

VICE: Hey Nelson. Wat maakt CHANOIRS zo speciaal?
Nelson: De evolutie die we hebben doorlopen. We begonnen met vier of vijf, en zijn ondertussen uitgegroeid tot een netwerk van honderd mensen die allemaal hun eigen kwaliteit hebben. Dat vind ik heel bijzonder, en het geeft me veel voldoening. Ik zeg trouwens wel ‘netwerk’, maar eigenlijk zijn we één grote familie, allemaal verbonden door de magie van vrijdag de dertiende. [die net zoals zwarte katten – ‘Chats noirs’ – ongeluk zouden brengen, red.]

Hoe zou je jullie collectief omschrijven?
Het allerbelangrijkste voor mij is goede communicatie. We moeten weten hoe we zelfs de kleinste details bespreekbaar kunnen maken om vooruitgang te kunnen boeken. En met een team als dit, zijn we gelukkig in staat om de krachtigste bijeenkomsten te houden, wat ons allemaal (en de mensen om ons heen) altijd op de goede weg vooruit houdt.

Binnen het collectief houd je je met verschillende dingen bezig, maar vooral met tekenen. Hoe komt dat?
Als kind heb ik uren en uren voor de TV gespendeerd – ik kom uit de Cartoon Network-generatie. Dat werd uiteindelijk de basis waarop ik mijn tekeningen en kleuren baseerde.

Ik begon van alles na te tekenen: Disney films, Thorgal strips, Kid Paddle en natuurlijk de alom bekende Pokémonkaarten. Op de lagere school verdiende ik daar megaveel geld mee. Mijn ouders wisselden al snel mijn oude speelgoed voor potloden en papier, en voor je het wist zat ik weer ergens in een hoekje te tekenen. En wat ik daar vroeger in m’n eentje zat te maken, deel ik nu met plezier met de rest van onze groep.

Krijg elke week een mail met onze 10 beste verhalen en fotoreeksen over nightlife en meer.

Volg VICE België ook op Instagram: